Cultuurshock in Bangkok

Bangkok it is, mijn eerste ochtend verloopt ontzettend relaxed... ik word wakker om half 10, op zich niet verkeerd, maar het ontbijt was dacht ik tot half 10. Dus acuut in de stress en met slaap in mijn ogen struikelend naar de badkamer, omkleden en rennen naar beneden.. wat blijkt ontbijt is tot half 11... Goedemorgen!

Het ontbijt is heel uitgebreid, van cereals en fruit, toasted brood, tot roerei en rijst met kip. Ik ben zo moe dat ik na het ontbijt weer lekker terug naar bed ga. Als ik om 12u wakker word, hoost het van de regen. Ik weet totaal niet waar ik het zoeken moet. Naar buiten lijkt nu niet echt goed idee, en waar wil ik dan heen? Ik heb me niet ingelezen, heb hier niemand die me iets kan aanraden... langzaam dringt het door, shit ik ben echt alleen hier! 

Om 3u besluit ik toch naar buiten te gaan, anders durf ik nooit en ik heb honger. Missie voor vandaag, ergens gaan eten en paraplu kopen. Buiten is het zo'n drukte en chaos dat ik besluit om vanaf het hotel gewoon  rechtdoor te lopen, dan kan er niks fout gaan. Werkelijk waar een miljoen eetkraampjes langs de weg, maar in de boekjes staat dat je daar ziek van word. Oooh ik vind het eigenlijk helemaal niet leuk, en ik heb honger en dat helpt zeker niet. Gewaagd probeer ik een zijstraat en sta dan ineens op Khao San road, dé backpackers straat, hier is het nog afschuwelijker... 

Oké keep it cool, probeer ik mezelf op te beuren. Zoek een tentje uit waar veel mensen eten, dan zal het wel goed zijn. Na ongeveer een uur heen en weer door dezelfde straat ga ik eindelijk ergens zitten. Ik bestel pad thai, ook dit is het zalig en een cola voor het doden van alle foute bacteriën (stond ook in een boekje als tip). Dus dit is wat ik zo graag wilde doen, een half jaar in Azië reizen... ik voel me nu zo ontaard, mis iemand om dit alles te delen, vragen te stellen. En uiteraard krijg je op zo'n moment een lief smsje van je moeder en zit je boven de pad thai te huilen. 

Tijd om naar huis te gaan, huis als in hotel, toch fijn dat ik het hotel thuis noem, dat zegt wel iets. Even Skypen met het thuisfront en Jo en Danny op Mauritius. Inmiddels is het alweer avond en hoog tijd voor diner. Ik verzamel al mijn moed en ga wederom op pad. Khao San road is nu nog indrukwekkender. Uiteindelijk strijk ik neer bij de Green House op Soi Rambuttri. Naast mij zit een meisje alleen en voor ik het weet zitten we samen aan een tafel. Janine uit Duitsland is ook net in Bangkok na 4 wkn Cambodja. Eindelijk iemand met meer ervaring ;). Ook zij reist voor langere (onbepaalde) tijd. En terwijl ik geniet van een heerlijk soep, realiseer ik me dat dit het is. Zo plots ontmoet je mensen, voel je je niet meer alleen, krijg je de kracht om door te zetten. Natuurlijk had ik deze momenten ingecalculeerd  (die eenzame, radeloze), maar ze maken ze niet minder irritant. Dag 1 is overleefd, en op heerlijk manier afgesloten. 

Dag 2 zie ik Marieke en Robian bij het ontbijt, zij hebben gisteren een hilarisch avontuur met een tuktuk gehad. Feit: vraag nooit aan tuktuk om je langs de toeristische hoogtepunt te rijden als je zelf niet weet waar je heen wilt, je gaat namelijk direct naar alle winkels waar je dingen worden aangesmeerd. Toch fijn dat anderen hier zijn ingestonken, over een paar dan ga ik de tuktuk proberen, maar voor nu is het nog te vroeg... 

We besluiten met zijn 3en naar King Palace te gaan, te voet ;)!  Marieke moet een T-shirt lenen daar, want blote schouders mag niet zelfs niet met een sjaal erover. Wat een pracht en praal en bladgoud! Behoorlijk indrukwekkend allemaal, maar of het echt mijn smaak is...Via een toeristische route wandelen we terug en komen we langs de amulet market.  Een doolhof van kleine, smalle muffe straatjes, waar je allemaal talisman stenen kan kopen. Het is een wonder dat elk bedrijfje nog bestaat, want er zitten hier wel 200 die allemaal hetzelfde verkopen, dat hoef je in NL niet te proberen... onderweg spotten we ook onze 1e wilde beesten, een salamander achtige en een brutale eekhoorn die via één van de miljoenen elektrische kabels stiekem eten bietst van een kraampje.  

Wij gaan ook lunchen en genieten van een welbekende BLT burger, je kan ook overdrijven met altijd Thais ;). Ik ben weer bekaf van alle indrukken en mijn powernap duurt ineens 1,5uur. Ik besluit even alleen te gaan eten en neem heerlijk mijn boek mee, de ultieme reisgids voor moeilijke landen. Een hilarisch boek vol goede tips over taxi maffia, hap-sliktechniek bij ranzig eten en hoe om te gaan met diarree. Altijd handig om te weten!

Vandaag is het zondag, mams is jarig! Nog maar even niet appen, want in NL is het nog midden in de nacht. Janine is helaas ziek, we zouden samen op pad. Dus nu ga ik zelf uit het gebied van mijn hotel. Eerst Marieke en Robian uitzwaaien, zij gaan door naar Ayuthaya met de bus. 

Bij het ontbijt heb ik een leuke route bedacht en aan de wandel, de tuktuk stel ik liever nog even uit. Ergens in Bangkok, ik wist toen nog waar ik was, ontmoet ik een aardige Thaise leraar. Door alle tuktuk chauffeurs ben ik al wat argwanend geworden als mensen vragen waar je vandaan komt, maar deze man was uiterst vriendelijk. Hij vertelde me over enkele leuke bezienswaardigheden en voor ik het wist schreef hij hele route op mijn kaart. Omdat het zondag is rijden de gele tuktuks vandaag voor 10 bath (25 cent), dit heeft gemeente zo bepaald. Ik kijk blijkbaar nogal onnozel, dus regelt deze man een tuktuk en instrueert de chauffeur om me langs al zijn geadviseerde punten te brengen. OMG, hier gaan we... mijn 1e tuktuk ervaring! Zoals afgesproken rijden we de route en bij elke stop zegt mijn chauffeur heel lief, take your time, I wait here. Ideaal dit. Ik bezoek een tempel waar enkele monniken mantra's oid zingen, bewonder de torenhoge gouden buddha en word bij een niet corrupt toeristen informatie gedropt. Hier helpt een aardig meisje me met ideeën voor een route hierna. Ik heb werkelijk waar nog geen flauw idee, maar voor ik het weet heb ik toegestemd met een reisschema voor de komende 2,5 week inclusief vervoer en overnachtingen en zelfs een jungle tocht... en dit uiteraard ook allemaal al betaald...  ehm toch te naïef?? Ik moet over 2 uur terugkomen voor alle vouchers. 

Met mr tuktuk rij ik gezellig weer door. Hij praat redelijk engels, maar wanneer hij parkeert en me iets over benzine en 'if you don't like you go' probeert te vertellen haak ik af. En dan staan we ineens bij een kledingzaak. Dus dit bedoelde hij, ben ik er nou toch ingestonken, braaf ga ik naar binnen. Ik wil helemaal geen blouse, ik verschuil me nog achter mijn 6 mnd reizen, maar mag de blouse ook daarna ophalen, of hij wordt bezorgd in Laos.... Na 5 min vraag ik maar om een visite kaartje en ga weer naar buiten.  Weer in de tuktuk vraag ik wat hij nou krijgt voor zo'n bezoekje, 3 liter gratis benzine! Nu snap ik het pas, hij had me even nodig voor de benzine, Oooh zeg dat dan!! Jeetje wat een gedoe. Zijn dienst zit er om 12u op en hij dropt me bij Golden Mount. Ineens begint het keihard te regenen, een echte moesson. 

Ik sterf van de honger, dus eerst maar iets eten. Helaas zijn hier alleen maar gammele eetkarretjes met enkel in Thaise tekens de menukaart. Ik gok het er niet op, dan maar honger. Golden Mount is een uitkijk punt. Met een trap langs authentieke bellen en een gong loop je naar boven, een leuk uitzicht over de stad. Dus zo groot is het allemaal. Terug beneden moet ik een tuktuk scoren voor naar het toerist office. Weer een plensbui waar je U tegen zegt. De ene tuktuk kan geen Engels, de 2e doet het voor 80 bath. Waar is de zondag betaal je 10 bath regel gebleven? Ik zoek nog even verder. Goddank heb ik een paraplu en zie bij stoplicht een lege tuktuk die volgens mij van regering is (kan je aan kleur zien, is me verteld). Ik spring erin en hij weet wel waar het is, niet dus blijkt als hij om de hoek stopt en me vragend aankijkt. Hij roept er een andere tuktuk bij, ik mag (gratis) overstappen. Deze vraagt waarom ik naar deze tourist office wil, hij weet namelijk een betere, jaja. Ik besluit maar te zeggen dat ik met vrienden daar heb afgesproken. Hij kan het doen, maar voor 200 bath! Dat dacht ik dus ff niet. Mijn onderhandelingspositie is nul, omdat ik de weg niet weet en het stort van de regen. Dan maar uitstappen en te voet. Inmiddels is mijn broek al doorweekt, maar gelukkig heb ik slippers aan. Het onweer dat nu recht boven mij hangt, laat me elke paar minuten kapot schrikken. Nog nooit zulke harde knallen gehoord... Na 30 min vind ik gelukkig het juiste tourist office, halleluja. 

Hierna probeer ik het nog 1 keer om een tuktuk aan te houden. En jawel, zonder al te veel moeite, wel 50 bath betalen, maar ach, ben ik weer terug bij mijn hotel. Tuktuk uitproberen, check! Ik begin zowaar aan Bangkok te wennen ;)