Dancing the life...
21 april 2016 - Ubud, Indonesië
18 april gaat de boeken in als weer een extreem lange reis dag. Bestemming Ubud. Om 7.30 worden we opgehaald, 2u rijden naar de boot, 1,5u wachten, 3u varen, weer 1u rijden en er achter komen dat de chauffeur je niet naar je hostel wil brengen. Zelf een scooter huren en bepakt door chaotisch Ubud rijden en natuurlijk blijkt dan ook nog mijn hostel volgeboekt te zijn. Moe en vol emoties trek ik langs andere hostels en met zonsondergang heb ik eindelijk een plekje.
Onderweg heb ik Kathy (Aus, in de 50) ontmoet, op vakantie met haar man, maar nu 3 dagen alleen want hij wilde mannen-dingen doen en zij shoppen in Ubud. Ze vertelde me van een salsa feestje die avond en ondanks dat ik bekaf ben, voel ik dat ik een portie salsa wel kan gebruiken. Mijn mooiste jurk aan, haren netjes (moet dan wel weer die helm overheen) en op naar Indus. Stel je een super chique restaurant voor met een prachtige band en tussen alle dinerende mensen wordt sensueel en vol lol gedanst. Ik vind Kathy aan een tafeltje en we praten uitbundig over ons leven. Ze leert me 'change is as good as a holiday'. Gek eigenlijk dat we allemaal snakken naar vakantie, maar (meestal) doodsbang zijn voor grote veranderingen. Ik vind het een interessante gedachte om hier eens via een andere invalshoek naar te kijken. Afijn, tijd voor salsa! Uiteraard zijn er weer veel meer vrouwen dan mannen, maar dan stapt Erik (nor) op me af en dans ik, nee vlieg ik over de vloer! Mijn vermoeide lijf sprankelt weer, ik geniet volop, ondanks dat de band nog maar 2 liedjes speelt... Via Erik hoor ik dat er een hele salsa community in Ubud is en er elke avond ergens anders een feestje wordt georganiseerd. Dit wordt mijn doel de komende dagen, zo veel mogelijk salsa dansen!
Ubud, dat ik overdag nog steeds te warm en overweldigend vind, blijkt me dit keer enkele bijzondere mensen op mijn pad te brengen. Zo krijg ik een spiegeltje voorgehouden waarin ik zie hoe ik vol passie over het natuurlijke proces van zwangerschap en geboorte praat. Maar in plaats van hiervan compleet in de war te raken, leer ik steeds meer dat mijn passie hiervoor nooit zal doven. Het vraagt mogelijk een verandering in hoe ik deze passie wil integreren in mijn leven. En nu ik dit zo schrijf raak ik er zelf ontroerd van dat ik mijn passie nooit echt ben kwijt geraakt. Hij was eventjes heel diep verstopt in het donker en krijgt nu langzaamaan meer licht.
Het is geen toeval dat ik op dit moment het boek 'de Alchemist' van Paulo Coelho lees. Een wijs man die je uitdaagt je eigen legende te leven, durven open te staan voor alle signalen die op je pad komen als wegwijzers en volhouden. "Laat niemand het onbekende vrezen, want iedereen kan wat hij wil of nodig heeft veroveren".
De avonden vullen zich met salsa, bachata en merengue, ik volg zelfs een lesje lady styling. Even los van al het denken en puur genieten en volgen. Wat is het toch heerlijk om je te laten leiden, jawel ik word er steeds beter in. Mijn blote voeten vinden de overgang naar intensief dansen iets minder fijn (die verstuikte enkel helpt ook niet echt) en ik dans letterlijk het vel van mijn tenen, maar het weerhoudt me niet.
Mijn laatste dagje in Ubud doe ik wederom een verhitte poging om wat te shoppen, maar dat blijkt een onmogelijke opgave, ik haat shoppen als iedereen zich continue met je bemoeit. Dan maar opzoek naar een lekker taartje, maar zodra ik een hap van mijn worteltaart neem, blijkt deze rauw bereid te zijn en niet te eten... oooh ik kan hier zo slecht tegen, maar probeer kalm te blijven en besluit een massage te zoeken, dat pakt gelukkig briljant uit. Tijd voor het regelen van een Grab car om naar Canggu te gaan, want vanavond ontmoet ik Rafa daar voor een yoga weekje. Wayan Senta pikt me op en we kletsen een eind weg. Ik, slim als ik ben, regel eventjes dat hij vanavond Rafa van het vliegveld ophaalt (voor een leuk prijsje) en maak een prachtig welkomsbordje voor hem
Foto’s
2 Reacties
-
Lotte:28 april 2016Wauw he! Klinkt goed. Hoop binnenkort een keertje samen te kunnen skypen weer!! Xx
-
Karianne:28 april 2016Hoi lieverd, wat fijn dat je lekker hebt kunnen salsa' en! En wat bijzonder dat je weer tot nieuwe inzichten bent gekomen over je passies. Tussen het kolven (ik, voorlezend), pap voeren (hinke, luisterend) en pap uitspugen (aya, erdoor heen zingen) door neem je ons even mee naar de drukke warme straten van Ubud. We kijken er naar uit om je weer te zien. Een dikke kus!