Drie keer is scheepsrecht

Jawel voor de 3e keer ga ik naar Ubud, niet omdat ik het er nou zo geweldig vond, maar het is super centraal gelegen, Rafa kent het nog niet én je kan er elke avond salsa dansen. Genoeg redenen om weer die kant op te gaan. Javier had me al 3x gezegd níet in Ubud center te verblijven (wat ik dus wel telkens deed), dus ik ben het aan hem verplicht om naar zijn locatie buiten het centrum te gaan. Ik moet Rafa flink overtuigen, maar hij stemt in: op de bonnefooi naar Javier's Ubud.

Voor de gezelligheid en gemak bellen we Wayan Senta, onze chauffeur van een week geleden, en hij rijdt ons graag naar Ubud. Onderweg moet hij even langs huis en niet veel later zitten we in een authentiek Balinees dorpje bij Wayan thuis Gado Gado te eten.Een zalige salade met pindasaus. We ontmoeten zijn zoon Eddy, leren weer wat nieuws over karma en horen van Wayan dat er momenteel een grootse ceremonie gaande is in Bali, iets met 'happy hundred' dat elke 50 jaar wordt gevierd. We willen beide dolgraag naar zo'n ceremonie, maar dat mag alleen als je de juiste kleding draagt. En zo gebeurt het dat Wayan ons uitnodigt om ons maandag mee te nemen naar de tempel voor de ceremonie. Hij en zijn vrouw zullen ons op de juiste wijze aankleden en zijn zoon Eddy met vriendin gaan dan ook mee. We hebben er nu al zin in!

Wayan dropt ons in Petulu, een klein dorpje ten noorden van Ubud. Bepakt wandelen we tussen de rijstvelden door, op zoek naar de ashram die Javier zo had aanbevolen. Het is hier werkelijk prachtig en super lokaal en rustig, maar nergens een ashram of überhaupt iets van een hotel te vinden. Stug lopen we door en ik begin me wat schuldig te voelen dat ik zo heb aangedrongen deze kant op te gaan... De weg loopt dood, er is enkel een trap naar een rivier en net als Rafa aan de afdaling begint, geef ik me gewonnen. Oké misschien hadden we toch iets dichter bij de doorgaande weg moeten blijven. Het zweet stroomt van onze rug, de tas is zwaar en de weg terug zelfs langer... rechtsomkeert dus.

We worden vergezeld door té schattige kleine hondjes en dan ineens passeert er een scooter met 2 blanke mensen.Er is hier toch buitenlands leven ;). Zo ontmoeten we Pol (esp/it) en zijn vriendin Nina (usa). Ze blijken villa Shanti (die we net zijn gepasseerd) te hebben gehuurd voor een maand en na ruim 30 min staan praten langs de weg over het huis en hun plan om eerder naar Australië te vertrekken, worden we uitgenodigd om de 2e slaapkamer in gebruik te nemen. Dit is dus karma, of voorbestemd of iets in die trant!

Villa Shanti is net nieuw, hagelwit, spik en span (mede dankzij Pol en Nina die de hele villa hebben gesopt en gedecoreerd), met een privé zwembad, keuken, en prachtige tuin te midden van de rijstvelden. Dit verliefde stel straalt zoveel passie en liefde uit dat we ons direct thuis voelen. Ondanks dit mooie huis verlaten ze villa Shanti 2 weken eerder voor hun avontuur in Australië, alles is al betaald en tegen een klein prijsje (€10,- per nacht) mogen wij het overnemen! Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen. Die avond gaan we heerlijk uit eten en sluiten af met een salsa avondje bij Indus.

De volgende dag willen Pol en Nina ons graag de outback van Ubud laten zien. Dus klimmen we op de scooters en rijden naar de beroemde rijstvelden. Rafa en ik banen ons al fotograferend een weg tussen de rijstvelden. Nina voelt zich helaas niet lekker en gaat naar huis. Hierdoor moeten Rafa, Pol en ik met zijn 3en op een scooter en heb ik mijn allereerste scooter trio! Op naar een Luwak koffieplantage. Je weet wel van die kat die koffiebonen eet, uitpoept, waar men dan hele dure koffie van maakt. We treffen Yuni en zij leidt ons rond. Zij weet ongeveer alles over de vele planten en kruiden en laat ons gratis verschillende koffie en thee proeven. Nou ben ik geen koffie fanaat, maar luwak koffie moet ik natuurlijk wel even proberen. Helaas vind ik het nog steeds niet lekker, maar de coconut koffie of vanille koffie die gewoon naar baileys smaakt, drink ik als limonade!

Vandaag is het ook nog eens 30 april, en hoewel Beatrix haar verjaardag nu niet meer viert, doet mijn broer dat wel! Met een ontbijtje in het koetshuis (wat voor mij inmiddels borreltijd is), skype ik voor het eerst met mijn hele familie. Het is wat chaotisch, zeker als je via skype vraagt of iemand de suiker wil aangeven,  maar ook heel fijn om 'digitaal' weer even een familie ontbijt mee te maken.

Als ik weer thuis kom in de villa blijkt Pol een heerlijke Spaanse tortilla te maken en een Italiaanse pasta pesto. De basilicum heeft helaas niet de juiste smaak, maar dat lossen we op door iets meer noten en mojito aan de pesto toe te voegen, een bijzonder lekkere combi! Nina heeft alles romantisch gezellig gemaakt met kaarsjes en kussens. En zo genieten we in deze prachtige tuin van zalig eten, zelfgemaakte mojito en fantastisch gezelschap!

De magie van Ubud heeft me langzaam veroverd. Nog een paar dagen genieten van dit mooie huis voordat mijn laatste avontuur begint.

Er is trouwens nog een klein nieuwtje,  een heugelijk feit: ik zal 6 juni weer op Hollandse bodem aankomen !! Kan niet wachten iedereen weer te zien en knuffelen

Big hug!