Give and take

Ik ben nu al ruim 7 maanden in Azië, maar nog steeds presteer ik het om op het heetst van de dag actief te worden. Zo ook vandaag starten Rafa en ik, na een relaxt ontbijtje thuis, om 11u aan een wandeling net buiten Ubud. Niet zo slim, maar wel weer prachtig! Een ander terugkerend dingetje op deze reis is het feit dat ik continue mijn voeten blijf bezeren. Vandaag presteer ik het om het eelt onder mijn voeten dusdanig open te halen aan een steen, dat er een groot gapend gat achterblijft. Au au au! Na goed spoelen, schoonmaken, betadine en een pleister kan ik het niet helpen me te bedenken of het universum me misschien iets wil zeggen. Ofwel 'ff zien hoe je met tegenslag omgaat' (want hoe wilde je nu die vulkaan beklimmen, of salsa dansen of überhaupt lopen), ofwel 'ga nou eindelijk eens op je kont stilzitten'! Ik vermoed de eerste...

Die middag scooteren we naar Wayan's huis voor de aankleed sessie voor de Balinese ceremonie. Ik mag de prachtige kleding van Wayan's vrouw dragen, die me als gegoten zit. Een sarong met daarover heen een corset die me de adem ontneemt en een prachtig gehaakte blouse. Mijn haren worden elegant opgestoken met enkele bloemen erin. Ook Rafa krijgt een prachtige sarong en traditionele udang (hoofdband), we lijken wel een stel dat vandaag gaat trouwen ;). Dus maken we onderweg naar de ceremonie officieuze  trouwfoto's bij een andere prachtige tempel.
Aangekomen bij de ceremoniële tempel, wemelt het van de Balinesen in prachtige kledij waarbij de vrouwen een ware fruit piramide op hun hoofd dragen. De Balinesen offeren niet alleen het fruit etc., ze nemen het daarna ook mee naar huis om zelf van te eten. Niks wordt verspild. Rafa en ik kopen ook een offerpakketje met bloemen en dan gaan we in de rij. In een grote groep gaan we het bid terrein op. Een groep vrouwen speelt de gamelan (Balinese xylofoon), voetje voor voetje schuifelen we het heilige deel van de tempel binnen en vinden een plekje. Eddy steekt een wierook stokje voor ons aan en fluistert ons tijdens het bidritueel toe wat we moeten doen met de bloemen. Tegen het einde komt er een mannetje langs met water dat je 3x moet drinken en ongekookte rijst dat je op je voorhoofd en je keel plakt en 3 korrels op eet. Ondanks dat ik niet gewend ben aan deze vorm van bidden/offeren, is het heel bijzonder dat we zo welkom zijn. Dat we daadwerkelijk mee mogen doen in hun heilige ceremonie.
Geen ceremonie zonder eten, en dus eten we gevieren Babi Guling op de weg terug naar huis.

Ik geniet van het gezelschap van Rafa, het is fijn om weer samen met iemand op te trekken. Maar zoals in elke relatie kom je op een punt dat de nieuwigheid eraf is, zeker als je 24/7 op elkaars lip zit, en de mindere karakter eigenschappen aan het licht komen. En laten Rafa en ik nou net elkaars spiegel hierin zijn... Het lijkt zelfs of we elkaars aansteker zijn van het vuur die we zelf liever niet onder ogen willen komen. Niet eerder heb ik iemand ontmoet die me soms zo triggert en tegelijkertijd open staat voor het in gesprek gaan over de emoties en gedachten erachter. Of misschien moet ik zeggen dat ikzelf klaar ben om mijn eigen tekortkomingen onder ogen te komen en er hardop over durf te praten. Met behulp van Rafa leer ik steeds meer over mezelf en krijg meer grip op de vele stemmen in mijn hoofd en kan ik me gedragen als de persoon die ik wil zijn, in plaats van de automatische piloot volgen.

Het bijzondere aan Rafa is, dat hij ook precies aanvoelt wanneer het tijd is voor plezier maken, een knuffel, eten (mijn favoriete onderdeel van de dag) of vol passie dansen. Salsa, kumbia, merengue, bachata, hij kan álles! Oooh het is zooo jammer dat we niet compatible zijn! Elke avond zoeken we een nieuwe Latin avond op en laat ik me in zijn armen meevoeren. We verwarren iedereen met onze mysterieuze relatie en doen er af een toe een flinke schep bovenop. Want hoezo kan je niet met de eventuele draagmoeder van je kind op vakantie om te zien of haar karakter (lees DNA) je wel bevalt voor je eigen kind ;).

Mijn tijd in Indonesië is bijna voorbij nu, nog een laatste dagje met souveniertjes kopen (jawel die fase is nu aangebroken), mijn tas herpakken en nog een allerlaatste massage. Rafa weet een hele bijzondere plek en stuurt me voor een zeewier scrub yoghurt massage van 1,5 uur. De salon lijkt wel een tempel, de schemer zet zich al in en in een prachtig kamertje in de buitenlucht wordt ik met zachte olie naar luilekkerland gemasseerd. Maar dit is nog niet alles, want na een reinigende scrub en zalige yogurt douche, stap ik in een warm bad en wordt overladen met verse bloemen... Dit is de hemel op aarde! Boven me hangt een prachtig houtsnijwerk van een godin en ik dank Bali voor haar gastvrijheid, haar magie en de fantastische mensen en lessen die op mijn pad zijn gekomen.