Jane of the jungle

30 oktober 2015 - Chiang Mai, Thailand

Als je dit leest ben ik weer in de bewoonde wereld, jawel ik heb de jungle overleefd. Het grappige is dat wij Europeanen (althans ik) een heel ander beeld van de jungle hebben dan de realiteit. Het is namelijk gewoon een bos ;). Wel bizar groot en met bananenbomen en enorme bamboe en lianen, maar minder spectaculair dan Tarzan doet vermoeden.

De tour start op woensdag, met zijn 11en in een auto (3 Duits, 4 NL, 2 Frans,  1 Belg en 1 Spaans) met tourguide Happy. De 1e stop is een vlinder- en orchideeëntuin. We wisten niet dat die ook inbegrepen zat, hierna naar een lokale markt nog wat water inslaan, want we gaan vandaag 3u hiken in de jungle. Ik eet toch nog even wat, want lunch zal nog wel even duren. En dan rijden we naar onze lunch plek... Inmiddels 1,5u onderweg en eigenlijk nog geen reet gedaan... Happy gebruikt elke vrije minuut om een dutje te doen. Het tempo van deze jungle tour is duidelijk... rustig aan!

Na een lekkere lunch van gebakken rijst gaan we dan nu echt hiken. Oh ik moet nog even zeggen dat het pakken van je dagrugzak van 17 liter voor 3 dgn best een uitdaging is. En al na 5 min wandelen kom ik erachter dat een korte broek en teva's toch wel handig waren geweest. Nu dus met lange broek en mijn wandelschoenen door 2 sloten. Fijn, nu alles al kletsnat! Al snel verlaten we de open vlakte en gaan zo ongeveer recht omhoog de jungle in. Ik weet niet hoeveel hoogte meters we precies maken, maar het zijn er voor midden op de dag met een brandende zon teveel. Die natte broek is nu toch best lekker ;). Happy loopt gewoon op slippers en heeft er een stevig tempo in zitten. Ik stop regelmatig om even bij te komen en van het uitzicht te genieten. Onderweg zien we super veel spinnengaten. Nu maar hopen dat hier geen tarantula's in wonen...

Na ongeveer 2 uur komen we aan bij het dorp waar we overnachten, bij een Padong family, oorspronkelijke inwoners van Birma, maar wegens de oorlog gevlucht. De dames hier dragen vele ringen om hun nek. We slapen gezellig met zijn allen in een grote hut gemaakt van bamboe. Het kraakt aan alle kanten, maar blijkt behoorlijk stevig! Hierna is het tijd voor olifant rijden. Weliswaar zonder stoeltje gewoon op de rug, maar ik krijg een heel naar gevoel in mijn buik. Er zijn hier 5 olifanten en we moeten dus met minimaal 2 op hun rug. Als enige van de groep besluit ik het niet te doen. Zeker niet als de laatste olifant allemaal kettingen om zijn nek heeft en wordt bereden door een mahout met een gemene stok in zijn hand. Een mahout is de verzorger van de olifant. In Chiang Mai had ik al navraag gedaan bij een verzorgingskamp voor misbruikte olifanten hoe je kan checken of de olifanten goed worden behandeld. Het heeft allemaal met de manier van opvoeden en laten wennen aan mensen te maken. Iets wat je dus eigenlijk niet kunt zien. 

De rest klimt via een toren op de rug van de olifanten en ik wandel ernaast om wat foto's te maken. Tijdens het lopen merk ik dat ik steeds dichter bij de olifanten durf te komen en met 1tje (Boezie) maak ik zelfs wat contact. Wanneer Boezie de verkeerde kant op gaat, praat ik tegen hem en maak oogcontact. Dit klinkt misschien suf, maar we hadden een connectie en terwijl ik hem vriendelijk over zijn slurf aai, wandelt hij met me mee terug naar de weg. De mahouts blijven in de buurt en met stemgeluiden corrigeren ze de olifanten, gelukkig zonder stokken. We eindigen bij de rivier, waar we heerlijk met de olifanten gaan badderen. Ze zijn er dol op. Naast Boezie en Wally is er ook de 5 maanden oude Johnny. Kopje onder gaat hij en daar blijft hij ook. We spetteren en wassen ze, ondertussen goed oplettend dat ze niet op onze voeten gaan staan! Dit is echt genieten!

Tijd voor een douche! In dit geval gooi je koud water, waarmee je ook de wc doorspoelt, over jezelf heen. Weer eens iets anders. Maar met een beetje shampoo ruikt het toch frisser dan zweet. Rond 6u krijgen we een diner en Happy blijft vragen of we Happy mushrooms willen. No thank you. We eten een lekkere curry en krijgen heerlijke kip van de bbq. Tijdens het eten danst de Padong family voor ons en spelen hierna gitaar. De klanken zijn voor mij zo anders en het ritme ook, dat het moeilijk is om mee te doen. Er is 1 dame met wel 27 ringen om haar nek. Ze blijkt nog maar 43 jaar te zijn, maar ziet eruit als iemand van 70... je kan zien dat haar schouders abnormaal omlaag zijn geduwd.

De volgende ochtend word ik vrolijk om 4u gewekt door een leger van hanen. Mijn hemel wat een herrie. De dunne matrasjes op de bamboe vloer lagen prima, maar zodra je wakker bent voel je elk bot in je lijf. Om 6u sta ik maar op. Het dorp is al druk in de weer. Ik wil graag naar de olifanten toe, maar word op de voet gevolgd door een groep honden. Gister waren ze nog redelijk lief, maar nu lijken ze te vechten om wie er naast mij mag lopen. 1tje bijt zelfs in mijn broek om mij te claimen. Ja ho even, ik ben niet te claimen! Ze zijn echter met zoveel en ik ben als de dood dat ze echt bijten dat ik toch maar naar de locals loop in de hoop de honden af te schudden. Ik raak aan de praat met Mali, 38 jaar, moeder van 4 kinderen. Ze is bezig met het maken van een sjaal. Ze vertelt me van alles over de familie, het krijgen van kinderen hier (zij is 2x in het dorp bevallen met hulp van haar man), en dat meisjes vanaf 5 jaar hun 1e ring om hun nek krijgen. Behalve dat het traditie is, begrijp ik verder niet waarom. Zij en haar man maken spullen die ze aan toeristen verkopen.

De honden liggen inmiddels te tukken onder een boom en ik sluip nu wel naar de olifanten. Helemaal alleen ben ik nu met ze. Ze staan geketend aan een boom en smullen van wat bamboe. Daar is Boezie en ik geniet enorm van zijn aanwezigheid. ik word er rustig van en volgens mij waardeert hij het dat ik wat gevallen fruit geef. Het voelt magisch.

Na een ontbijt met toast een ei en super chemische ‘wannabe jam’ splitst de groep op. Samen met Chris (NL) en Hannah (Dui) gaan we nog 2 dgn verder. De rest gaat vandaag terug. Vandaag gaan we 5 km hiken en naar een waterval. We halen eerst ons lunchpakketje op en zijn helemaal klaar voor de hike. En dan na nog geen 10 min zijn we al bij de waterval, haha Happy heeft het weer goed voor elkaar. Tijd voor siësta. Ook van deze waterval kan je glijden, moet je wel even met je bips in een gleuf zitten en hopen dat je niet in een pijnlijk ogende kloof terecht komt. Ik durf dit best, en krijg vriendelijk een onverwacht duwtje. Whaaaaa super kikke! Dat doen we nog een keer.

Rond 1u gaan we dan echt hiken. Vandaag klimmen we van 500m hoogte naar 1250m. De totale lengte van de tocht is zo'n 5 km. Zweet gutst van mijn lijf en een prachtig zoutlaagje ontstaat op mijn shirt. Halverwege komt er even een groep olifanten uit het bos zetten, geen wilde helaas, maar toch. De hike is iets saaier dan gister, maar het uitzicht op de top maakt alles goed! We slapen vannacht bij de black Lahu family. Dit is weer een andere groep inwoners van Thailand, met hun eigen taal en gewoontes. Er zijn meerdere toeristengroepen hier. We hebben wederom onze eigen hut. Op zich is het wel gezellig, maar ik mis de klik zoals met de fantastic 4. Mijn reis begon eigenlijk zo goed, dat ik er vanuit ging dat je met iedereen zo'n bijzondere connectie kan hebben.  Niet dus. Afijn dan maar alleen op pad of met andere mensen contact maken.

Happy kookt voor ons, midden in een bamboe hut wordt een open vuur gemaakt en kaarsen op een houtblok gezet. Het primitieve en de natuur zo dicht bij, ik vind het heerlijk. Om 6u is het pikdonker en om 8u komt de maan tevoorschijn. Alsof iemand het licht aandoet, zo helder!

Dag drie gaan we via een andere route de heuvel af. Ook deze daling is weer flink, mijn knieën vinden het niet echt tof, maar ach. We komen uit bij wederom een waterval en zijn dan in het paradijs aangekomen. Nee serieus echt zo bijzonder mooi! De bladeren hier zijn zo groen, de rotsen en het water zo idyllisch. Ik overweeg serieus om te blijven als Jane in the jungle. Ware het niet dat elke 5 min weer een groepje toeristen door dit prachtige gebied loopt. We klauteren over rotsen en balanceren op boomstammen over het water. Ik ben helemaal in mijn element! Helaas komt ook aan al het moois een eind, en daar is onze lunchplek waar we voor de verandering eens gebakken rijst met groente krijgen.. (na 3 dgn komt die mijn neus wel uit).

Hierna is het tijd voor wildwater raften. Met zijn 4en in de boot en hoppakee. De rivier ziet er niet zo wild uit en via het reddingsvest kom ik erachter dat het Whitewater rafting is. Gelukkig zijn er toch wat stroomversnellingen en komen we ook vast te zitten op een rots, waarmee het toch een avontuurtje is geworden. Het laatste stukje moet per bamboevlot. Dit valt een beetje tegen omdat het slechts 200m is. Maar goed, ik kan nu wel zeggen dat ik op een bamboevlot heb gevaren ;).

De tour zit erop. Met de pick-up terug naar huis. Tijd voor een echte douche en schone kleren! En als afsluiter geniet ik van een echte houtoven gebakken pizza!!! Ik ontmoet Wii (ja naar het spelletje), hij werkt als pizzabakker en wil me morgen wel rondleiden door de oude stad op de fiets. En zo val je ineens in weer een nieuw contact, al moet ik wel zeggen dat ik me ondanks contacten met mensen nu wel echt alleen voel hier. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Karianne:
    31 oktober 2015
    Mooi om te lezen dat je je gevoel hebt gevolgd met de olifanten. Ik kan me voorstellen dat het niet helemaal snor zit. Ik denk dat je meer de jungle van de tropen en Z-amerika in je hoofd had? Wellicht voor de volgende reis ;) Dit ziet er ook al wel heel mooi uit. Liefs
  2. Atie:
    2 november 2015
    Wat een avonturen, en ja dat contact met de olifant spat er uit als extra bijzonder. Wat een uitdaging om aan de slag te gaan met het thema 'alleen zijn'. Was Koningin Wilhelmina al niet bezig met dit thema ,"eenzaam maar niet alleen". En het hele leven is ying,yang, na drukte weer rust. AUM