Leaving all the shit behind

Het is maandag 16 mei heel vroeg, als ik samen met Sam naar het busstation loop. Hij draagt zelfs mijn backpack, wat een gentleman! Ik heb een uitdagend reisschema vandaag. Namelijk: 7.30 bus naar het vliegveld (duur 2,5u zonder file), 12u vlucht naar Surat Thani Thailand (duur 1,5u, maar ook 1u klok terug dankzij tijdverschil), 13.30 transfer naar koh phangan (eerst bus ong 1u en dan 1,5u speedboot) en dan tuktuk naar Ananda Detox resort... Zoals je ziet genoeg mogelijkheden om een totale ramp te worden, maar het is zowaar gelukt!! Oké ik heb wel voorgedrongen bij de douane omdat ik echt mijn bus/boot niet wilde missen. Knap staaltje reis planning al zeg ik het zelf!

Onderweg heb ik als goedmakertje voor de enorm vette, maar zalige, burger van gisteravond de hele dag geleefd op wat fruit, yoghurt, amandelen en tegen het einde wat pringles (er was niks anders te koop). Shannon heet me van harte welkom bij Ananda Detox en legt het belachelijk drukke schema uit voor de rest van de week. Misschien ook omdat ik het candida en parasieten programma er extra heb bijgenomen ;) (als we toch bezig zijn...).

Oké, detoxen. Waarom zou een mens dat überhaupt doen? En misschien heb je geen idee wat het inhoudt. Detoxen is het reinigen van je lichaam van alle gifstoffen en opgeslagen ballast, zowel fysiek als emotioneel. Het leek mij een mooie afsluiter van een periode in mijn leven die nogal op zijn kop heeft gestaan. Deze ballast wordt door je lijf voornamelijk opgeslagen in je darmstelsel. Ook al denken we dat we na een maaltijd alles uitpoepen (ik probeer het zo netjes mogelijk te houden in dit verhaal, geen zorgen) er blijft veel meer achter dan je denkt. Dit houdt zichzelf vast aan je darmwand en belemmert de opname van goede stoffen uit je eten. Om toch even een kleine smeuïge associatie te maken: we wandelen dus eigenlijk allemaal rond met een aangekoekte koekenpan, vol etens- en emotionele resten. Want jawel, de darm is ook het centrum van je emotie. Waarom voel je anders als eerste narigheid en verliefdheid in je buik?

Het detox programma dat ik ga volgen, houdt in dat ik een week ga vasten. Ja echt, ik eet niks. Wat al een hele opgave gaat worden. Hierdoor geef ik mijn spijsverteringskanaal voor het eerst in mijn leven de kans om een grote schoonmaak te doen. Die helpen we een handje met 5x per dag een Psyllium bentonite shake (letterlijk klei met vezels, na een tijdje weet je hem te waarderen, want het vult goed). Daarnaast slik ik 35 speciaal gemaakte kruiden pillen per dag, zowel voor reiniging als de nodige mineralen voor je lijf (ik eet immers niet); krijg ik dankzij mijn 2 extra programma's per dag 2x een walnootshake, 2x een grapefruitzaad shake, 1x een oregano olie shake en als traktatie 2x kokosnoot water en een bouillon van aardappel en selderij als diner. We sluiten dagelijks af met een probiotica drankje en pillen. Kortom ik drink me suf.

Maar dit is nog niet alles want 2x per dag onderga ik een heuse colema, ofwel darmspoeling. De ochtend met koffiewater en de avond met knoflookwater. Het blijkt minder heftig dan je denkt, al is het wel telkens 18 liter, en jawel deze innerlijke douche gaat via je achteruitgang. Als klap op de vuurpijl krijg ik ook nog elke dag een uur lang een massage en is er meditatie en yoga. Je hebt bijna geen tijd om aan eten te denken (dacht ik).

Vol goede moed ga ik van start. De Zwitserse zussen Sarah en Alice starten samen met mij en dat is best prettig. Maar eerst mijn laatste avondmaal: bruine rijst met gestoomde broccoli, mjam! En dan begint het reinigingsfeest.

Noa is onze bartender in de detox bar en maakt de meest interessante shakes. Lekker is een groot woord, maar naast de walnoot shake die ik echt goor vind, is de rest prima te doen. En dan is het tijd voor mijn 1e colema. Nerveus en nieuwsgierig stap ik de speciale kamer in en krijg wat extra instructies. De colema doe je trouwens helemaal zelf, privé, liggend op een speciaal bedje die uitmond op zo'n Frans hurktoilet. Je sluit jezelf zeg maar aan (dat buisje is super klein trouwens) en het water vult langzaam je dikke darm (niks geen pomp oid, gewoon natuurlijke zwaartekracht). Terwijl ik naar het plafond lig te staren en te voelen wat er in mijn buik gebeurt, voelt dit alles toch een beetje vreemd. Ik begin mijn buik maar te masseren (dat schijnt goed te zijn) om mezelf bezig te houden. En dan ineens voel ik een soort diarree/misselijkheid opkomen, het zweet breekt overal uit en dan ontspant mijn bekkenbodem precies op het juiste moment. Bye bye shit! Wat voelt het zalig om te lozen, zeker met de gedachten dat er oude zooi wordt opgeruimd. Alsof je je zolder of schuur na jaren eens flink onder handen neemt!

Het niet eten, de vele shakes en de colema's hebben vrijwel acuut invloed op hoe ik me voel. Letterlijk leger, wat heel fijn voelt, maar ook slap en energieloos. Ik wist dat dit zou gebeuren, dus kijk ik mijn laatste seizoen sex and the city en verder niks. Dag 2 is een bekende dipdag en jawel extreem wiebelig, alsof ik flauwval, misselijk en koud zweet uit al mijn poriën, sleep ik mezelf die ochtend naar de detox bar. Noa red me met een extra electrolyten drankje voor een energie boost. Ook al zit mijn maag vol van alle shakes, ik denk continue aan eten. Inmiddels kan ik de kok in de keuken van Ananda wel wat aandoen door de zalige geur van pannenkoeken elke ochtend. Het schijnt dat je reukvermogen ook toeneemt. Het gekke is wel dat ik op dag 3 het ene chefkok filmpje na het andere kijk en mezelf verlekker bij de bereiding van macaroni kaas bacon ballen. Stom stom stom, nu heb ik nog meer trek.

Maar met hulp van mijn mede detoxers, er ontstaat een fijn familie we-doen-het-samen gevoel, houd ik vol. De zalige massages van Su Nan, de stoomsauna en yoga geven de extra ontspanning en energie die ik nodig heb. Detoxen blijkt een rollercoaster, dan heb je energie, het volgende moment weet je niet wat je met jezelf aan moet. Het resort verlaten voelt niet als een optie, bovendien is er elke 1,5u een drink moment.

Op dag 5, als ik in een dip zit en helemaal klaar ben met me zo leeg en slap voelen, vertellen Kerstin (dui) en Tsu (viet) dat ze vanavond naar de full moon party willen gaan. Want daar staat dit eiland om bekend en nu we er toch zijn…. Ik heb mijn bedenkingen, maar wil ook even iets anders dan opgesloten zitten hier, dus pakken we bepakt met water en extra elektrolyten om 21.30 een taxi naar Haad Rin. Het is dan wel zo'n busje waarbij je haaks op de rijrichting zit, vol met beschonken party-gangers. Ik mag gelukkig voorin en na 30 min door bergachtig landschap zijn we er. Twee meiden zijn bij het uitstappen compleet van de leg, zien bleek en realiseren zich dat dit toch niet zo verstandig is. Daar zitten we op een stoepje, elektrolyten te drinken. Kerstin wil graag liggen en zo eindigen we in het politiebureau waar een bank staat en proberen we uit te leggen dat we niet dronken of onder de drugs zitten, maar gewoon al een paar dagen niks gegeten hebben. Als er weer wat kleur op ons gezicht zit, wagen we ons toch naar het strand om even sfeer te proeven. Tussen alle neon geschminkte mensen, emmers met alcohol en harde muziek, raak ik het meest van de leg van alle eetkraampjes en de geuren van zalig eten... ooohhh honger! Nu weten we: detox + full moon party = geen goed idee. Maar hé , we zijn er wel geweest.

De laatste dagen kruipen voorbij. De nachten zijn onrustig door de vele plas momenten. Het schijnt dat niet alleen alle shakes, maar ook de colema een weg naar je blaas vindt (via absorptie uiteraard). Ik ben elke keer weer verbaasd als ik het resultaat van een colema sessie bekijk. Ik ben denk ik een van de weinigen zo gefascineerd over alles wat ik langs zie komen (ik vang het dan ook op om te bekijken, maar dat hoeft uiteraard niet), maar het is werkelijk waar een goede grote boodschap elke keer weer. En met het kwijtraken van al deze ballast merk ik bovenal dat mijn hoofd lichter wordt en de emoties die zo lang zo zwaar op me hebben gedrukt wegspoelen.

Inmiddels is het dag 8 van de detox: ik heb 7 dagen niet gegeten, 15 colema's gehad, 92 shakes gedronken en 259 pillen geslikt. Nu is het tijd om mijn dikke darm nog 1x te spoelen met water en nog een laatste probiotica mengsel in te brengen. Want een darm heeft ook goede bacteriën nodig om goed te kunnen functioneren.

En dan is het tijd voor ETEN!!! Inmiddels weet ik ook dat ik 3 kilo lichter ben (niet heel gunstig in mijn geval, maar het zit er zo weer aan zeggen ze). En dan is daar mijn ontbijt: papaya met een beetje yoghurt en bijen pollen en wat watermeloen. Een waar prinsessen maaltijd en ik geniet in stilte van elke hap. Wat een rare sensatie om weer te kauwen, maar halleluja ik mag weer eten! Maar wel slowly slowly. Ik laat mijn spijsverteringskanaal niet direct shockeren met te heftig voedsel.

Ik ben apetrots dat ik dit heb volbracht en dankbaar voor het direct merkbare resultaat. Het was geen eitje, maar ook minder heftig dan gedacht. Een aanrader zelfs. Wie durft?