Sawadeeeeeee !!!

En dan is het bijna zover, de laatste week is begonnen...

Je leeft er zo lang naar toe, en nu het bijna zover is schieten de rillingen door mijn lijf.
Spanning, enthousiasme, zenuwen, nieuwsgierigheid...

Afgelopen zondag was ik nietsvermoedend op de 30e verjaardag van mijn lieve vriendin Stephanie (tevens buurmeisje van vroeger), toen ineens mijn moeder naast me stond... niet heel gek vond ik, want ook zij kende mijn vriendin. De telelens van mijn vader op mij gericht gaf echter iets anders aan. Of ik mee wilde gaan, tuurlijk!

Op de fiets schiet van alles door mijn hoofd, er gaat iets gebeuren, maar wat, waar en hoe? Ik laat het maar over me heenkomen. Natuurlijk heb ik door dat mijn moeder langzamer gaat fietsen, en quasi nonchalant aan vaders vraagt hoe we moeten rijden... toch eerst even langs hun huis. Stiekem gluur ik naar binnen, maar ik zie niks. Dus toch niet hier denk ik nog. 

Sawadeeeeeeeee schalt er ineens door het huis, en vanuit de krappe keuken springen allemaal lieve mensen tevoorschijn. Ik schiet in de lach, dit zag ik zoooo niet aankomen. En terwijl ik iedereen zoen en knuffel zie ik telkens andere gezichten die ik echt niet had verwacht, super tof om nu zelf eens verrast te worden, en hoe cliché ook, dat voelt heel gelukkig!! 

Heerlijk iedereen zo bij elkaar te hebben. Later begrijp ik van mijn mams dat ze speciaal deze mensen heeft uitgenodigd, omdat zij stuk voor stuk belangrijk zijn geweest in het afgelopen jaar... We lachen, kletsen, ik krijg zelfs nog wat praktische kado's en dan eten we ineens Thais! Hè ja, want dat ga ik de komende tijd niet eten

Ik kan (en wil) niet meer terug, this is it! Mijn avontuur gaat bijna beginnen!!

Knuf Marieke