The start of a new episode: Indonesia Bali

12 maart 2016 - Ubud, Indonesië

Zittend tussen een berg rugtassen en koffers midden op het strand van Ko Lipe aanschouw ik een nieuw transport systeem in Thailand. Inchecken voor de boot terug naar Langkawi, je paspoort inleveren en na een vluchtig ontbijt met gespitste oren luisteren of jouw naam wordt geschreeuwd. Tussen alle Chinese namen hoor ik ineens iets wat lijkt op maaaliiiik aivielyn, ehm Marieke Eveline??? Ik huppel naar voren en jawel, het is ik! En zo ontmoet ik Adriano (it), voor mij in de rij voor de douane, en even gefascineerd door dit chaotische tafereel. Hij vliegt morgen ook naar KL, zelfde vlucht, logeert in Langkawi in dezelfde buurt en we hebben een gezellige klik. Voor ik er erg in heb sta ik als een wandelende tour agency te ratelen over waar hij heen moet gaan, waar te slapen, hoe te reizen... ik ben officieel veranderd in een 'ik ben té enthousiast en bemoei me overal mee' backpacker!

Javier voelt zich helaas beroerd en blijft op Langkawi in zijn hostel, ik check in bij Sophie haar dorm en Adriano zit op weer een andere locatie, lekker praktisch blijkt de volgende dag, maar daarover straks meer. Ik geniet van de knappe Adriano, en ontdek dat er ook mannen zijn die allerlei Disney songs kennen! De Kasbah is inmiddels zo plat als een dubbeltje. Een laatste keer zeg ik gedag, kom ik ooit nog terug??

8 maart, 5u in de ochtend word ik wakker van een kuchende, proestende dame. De hele dorm wordt wakker en lijkt op te staan, why??? denk ik... De zonsopkomst blijkt, en het is trouwens 6u, mijn telefoon stond nog op Thaise tijd... slapen gaat niet meer lukken dus wandel ik met de dames naar het strand, pak mijn tas en app de jongens dat de taxi ons om 8.45 oppikt. Nul komma nada reactie... en dat is vreemd, zeker voor Javier die zowat in zijn telefoon leeft... om half 9 raak ik toch lichtelijk in paniek, app en bel Javier zonder resultaat! Ik weet ook niet waar hij verblijft, shitshitterdeshit! This is just NOT happening! Als een gestreste vogel loop ik naar waar ik denk dat Javier is, het is nu al veel te warm voor stress, maar alles is uitgestorven op dit moment. En dan is de taxi er, nu komt het erop aan, ga ik werkelijk mijn vriend achter laten hier? Wacht eens even, ik ga toch zeker niet mijn vlucht missen door iemand anders! Met een knoop in mijn maag stap ik alleen in de taxi, Adriano oppikken dan maar! Zodra ik bij zijn hostel aankom: géén Adriano die klaar staat. Gelukkig weet ik zijn kamer nummer, klop op de deur en met de slaap nog in zijn ogen, opent hij de deur en kijkt me verlekkerd aan... Die blik duurt slechts een seconde tot hij de paniek in mijn ogen ziet en beseft dat de taxi er is. 'But it's just 7.50' probeert hij nog.. 'ehm no, it's 8.50!' Inchecken moet voor 9.15, dus hij krijgt welgeteld 5min! Ik kan alleen maar mijn hoofd schudden...

Adriano en ik checken in, goddank vraagt de dame niet naar mijn return vlucht vanuit Bali (nog een stress puntje waar ik mee bezig was). Door de douane dan maar en dan zie ik ineens een verwilderde haarbos rennen, nooit gedacht dat hij zonder zijn haar te stylen zijn kamer zou verlaten, maar daar is Javier! 

De vlucht naar Kuala Lumpur is een fijn uurtje, daar afscheid nemen van Adriano en 4u overbruggen op het vliegveld. Mijn allereerste officiële stop over zonder het vliegveld te verlaten! Javier en ik installeren ons onder een roltrap en lezen wat, kijken sex and the city en vallen in slaap. Daar komen we er ook achter dat het morgen Nyepi day is op Bali, ookwel silence day genaamd. Oke, ik kan best een dagje stil zijn... maar dat blijkt niet de hele waarheid. Hindoes mogen die dag niet reizen, werken of koken en zelfs de straat opgaan is verboden. Een dag van bezinning als start van een nieuw jaar, want jawel vanavond is en soort oud en nieuw in Bali. Parades met ogoh-ogoh (demons) trekken door de straten en verjagen de evil spirits. Nu begrijp ik ook waarom mijn ticket zo goedkoop was, ik kom aan op een onmogelijke avond en morgen mag ik mijn hostel niet verlaten. Welcome to Bali ;)!

We landen om 20.00 en na een voorspoedige immigratie controle (yes ik ben met een enkele reis Indonesië binnen gekomen) blijken we niet de enige die dit heugelijke feit gemist hadden. Nog voor we onze bagage hebben, ontmoeten we vele anderen die naar Ubud gaan. Met zijn allen trekken we de ATM leeg en zijn zo ineens miljonairs. 2,5 Miljoen roepia is hier als kinderzakgeld, mijn hersens kraken van al die verschillende valuta. Na ruim 2,5 uur in een taxi die alle afgezette straten en parades probeert te ontwijken zijn we in Ubud. Een waar gekkenhuis! Ik ben té moe om nog mee te doen aan dit feest, op naar Arunja house en ons paleisachtige kamer betreden!

Silence day blijkt helemaal zo gek nog niet. Oké het feit dat je niks mág is even wennen, maar biedt ook ruimte voor niks hoeven. Onze homestay blijkt heel lief wel eten voor ons te maken (geen idee hoe dat zit, maar dat scheelt koekjes en chips eten een hele dag). De warmte in Bali is compleet anders dan ik eerder kende. Het is niet zozeer de temperatuur als wel de lucht vochtigheid, zo'n 80%! Niet om uit te houden met slechts een fan.

De volgende dag probeer ik Ubud lopend te verkennen. Ubud de plek voor yoga en creatieve geesten, ik zie enkel chaotisch verkeer en een overkill aan restaurants, winkels en galerieën. Misschien moet ik nog even wennen aan alles hier... Ik vind een airco lunchroom en moet wel zeggen dat Ubud fantastische restaurants heeft. Weliswaar westers, maar tegen homemade Frans brood met avocado zeg ik geen nee nu. Klein detail dat ik had afgesproken om met Lars (jawel mijn Duitse vriend blijkt ook in Ubud) te lunchen en ik hieraan wordt herinnert op het moment dat ik mijn laatste hap naar binnen werk. Hij pikt me op met de scooter en we ploffen neer bij Alchemy. Oh ja ze hebben hier ook overal detox/zeewier en weet-ik-het-gezonde-shakes. Niks mis mee, maar ik voel een enorme druk dat ik minstens een yogi moet zijn of mijn lichaam moet detoxen hier. Ubud vind ik je eigenlijk wel leuk?

Na nog een hangdag, waarbij we ons trakteren op een duurdere kamer met airco en een zwembad, ben ik er klaar mee. Tijd voor actie! Dus boek ik een kookcursus voor de volgende dag! In de vroege ochtend word ik opgepikt en zie voor het eerst meer van Bali. Ik heb een super leuke groep en de organic farm met giga moestuin is adembenemend. We plukken zelf onze ingrediënten en staan midden in de tuin te koken. Wat een kadotje is dit toch, lekker eten, goed gezelschap en een mooie plek. Dit is veel meer het Bali dat ik voor ogen had.

's Avonds blijk ik een berichtje van Max (usa) te hebben, ontmoet in KL en nu ook op Bali in Uluwatu. In een opwelling besluit ik morgen die kant op te reizen! Sorry Ubud mij kon je niet vangen in je magie. Ik ga het elders zoeken, dichterbij de verkoeling van de zee!

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

2 Reacties

  1. Monica:
    16 maart 2016
    Wat een avonturen weer! Hou dat van die kookcursussen vooral vol!! Ik kan niet wachten tot ik een keer bij je kan komen eten (Je voelt de dubbele bodem zeker al hè?)
    Dikke kus, mama
  2. Karianne:
    16 maart 2016
    Hoi schattie wat leuk dat je op Bali bent beland! Ben benieuwd naar je ervaringen daar! Ik heb even een paar moeten missen door de enorme drukte hier maar ben blij om te lezen dat het goed gaat. Dikke kus van ons x