Waar haalt een mens toch de moed vandaan?

Op mijn scooter ga ik op weg naar Chantima voor mijn 1e massage les. Chantima is van Thaise afkomst, 31 jaar en een pittige dame met een groot hart die diepe indruk op mij maakt. Ze weet heel goed wat ze waard is/te bieden heeft en laat zich niet van haar stuk brengen toen ik een paar dagen eerder probeerde te onderhandelen over de prijs. Hoewel ik toch iets heb kunnen afdingen, voelde ik een diep respect en bewondering dat ze zo op haar eigen benen bleef staan, waar ik waarschijnlijk allang weke knieën had gekregen. Een interessante vrouw om een paar dagen mee op te trekken dus.

Ik krijg een mooi instructieboekje, maar we beginnen met vrouwenklets over van alles en nog wat, nou ja eigenlijk vooral over hoe ik dat eigenlijk doe, reizen als vrouw alleen. Misschien is zij ook wel onder de indruk van mij ;). Maar dan is het tijd voor masseren. In drie dagen tijd wil ze me een full body aromatherapie massage leren. Ze heeft enorm veel kennis over de verschillende aroma's en waar ze precies goed voor zijn. En dan gaan we oefenen, met een kussen op schoot, die fungeert als iemands rug, leer ik de technieken voor de rug. Van glij en draai tot twisten naar open durian, ik weet ze nu allemaal. Om het mij goed te leren, en dit is het meest geweldige deel van de hele cursus, laat ze mij alle technieken voelen. Jawel deze cursus wordt ik gemasseerd als onderdeel van het leerproces. Hierna echter ga ik zelf ook oefenen, en wel op haar vriend Jim, zodat zij mij kan helpen/beoordelen. Die had ik even niet zien aankomen, wat best vreemd is, want je masseert immers altijd een ander persoon, maar het zweet breekt me uit. Een vrouw aanraken ben ik wel gewend, maar een man?? Gelijk maak ik me zorgen dat het dan natuurlijk harder moet en als ik maar niet op de verkeerde plekken druk. Want, jawel de billen masseren is doodnormaal, maar nog even niet voor mij als ik de billen van ‘de-vriend-van’ masseer... Jim heeft dit duidelijk al vaker gedaan en ligt als een mak schaap op de bank, hij vindt het wel prima.

Die middag verhuis ik mijn spullen naar een nieuw onderkomen, een bamboe hutje niet ver van Ananda. Het is nog even haasten, want ik heb met Mickey (die Italiaan van gister) afgesproken om te eten, en net als ik onder de douche sta, wandelt er ook nog een kakkerlak door de badkamer. Echt zo'n grote dikke, gatverdamme! Mijn 1e instinct zegt me de prullenbak over hem heen te gooien en wonderbaarlijk lukt me dit nog ook. Dan de prullenbak naar het doucheputje (dat eerder een gat in de grond is en zeer waarschijnlijk de kakkerlakken-ingang) slepen waar ik zijn vriend al omhoog zie kruipen. Die prullenbak komt zo lang ik daar woon niet meer van zijn plek!

Met Mickey scooter ik het eiland over naar het schattige vissersdorpje Baan Chaloklum. We vinden een prachtig restaurantje aan het strand en eten de meest verse white snapper en zalige mega gamba's! De wind is eindelijk gaan liggen en het is een fijne zwoele avond. Na het eten belanden we nog bij een Italiaan met zalige tiramisu en stelt Mickey voor nog even over het strand te wandelen. Hè wat een goed idee, even lekker lopen na het vele eten, denk ik nog. Maar dan realiseer ik me (veel te laat) dat alle ingrediënten voor een romantische avond aanwezig zijn. En wandelen over het strand betekent niet écht wandelen, maar flikflooien. Inmiddels voel ik die ook wel aankomen, maar zet stellig de negeer stand aan, want zo denken mensen toch niet altijd. 'Nee mensen niet, maar mannen wel' hoor ik later van een detox dame. Ik ben er weer ingestonken en voor ik er erg in heb, is daar de gevreesde vraag die eigenlijk ook tegelijk in actie wordt gezet... en als het dan een goede zoen zou zijn... maar dit was aan alle kanten een ramp. En het meest vervelende is nog wel dat ik aan mezelf ga twijfelen of ik verkeerde signalen heb gegeven. Ik was gewoon mezelf en oké op het laatst opzettelijk wat meer op afstand om de juiste signalen te geven, maar voelen mannen dat soort dingen dan helemaal niet aan??

Na een onrustige nacht vol overpeinzingen, mag ik mijn focus weer op het masseren storten. De benen staan op het programma en terwijl Chantima mij de technieken laat voelen, doe ik echt mijn best om alert te blijven, maar val onbedoeld in een heerlijke slaap. Tot zover goed opletten. Hierna is het mijn beurt en masseer ik Chantima, en jawel ik krijg het voor elkaar dat ook zij in slaap valt! Het voelt fijn om iemand te masseren, ik word er zelf ook kalmer van en verbaas me erover hoe enkele handige houding-trucjes ervoor zorgen dat ik zelf geen rugpijn krijg. Nu nog de armen, buik en hoofd onder de knie krijgen en dan mag ik een vrijwilliger uitnodigen die ik ga masseren als een soort examen. Ik heb bij Ananda even rondgevraagd en vind Sasha (nl) die halverwege de detox zit en een extra massage niet vervelend zou vinden.

Ik ben nog dagelijks bij Ananda, vind de contacten gezellig en zou de hele menukaart wel willen eten. Inmiddels zit ik op dag 5 na de detox en heb voor het eerst weer kip gegeten en die avond verslind ik een vega burger met friet. De Hollandse meiden Jacomijn en Petra-Ellen starten over 2 dagen met de detox en ik beantwoord vele vragen, ik voel me inmiddels bijna een onderdeel van het team. Die avond slaat het noodlot toe, heftig protest van uit mijn oh zo goed gereinigde darmstelsel, diarree! Met krampen, misselijkheid en alles er op en eraan, een klassieke voedselvergiftiging. De volgende ochtend kan ik de toilet amper verlaten en voel me nog slapper dan in de detox. Ik raak lichtelijk in paniek als zelfs mijn benen als slappe spaghetti zijn en ik bijna dreig flauw te vallen. Ik hier, alleen in een bamboe hutje en niemand om me heen. Tegen 13u heb ik zoveel moed bij elkaar geraapt om mezelf per scooter naar Ananda te brengen, ik moet iets eten en bestel die niks zeggende groene groente soep. Die blijft gelukkig binnen en afgezien van enkele sprintjes naar de wc, voel ik me langzaam opknappen. Koud, dat heb ik het dan weer wel, dus besluit ik in de stoomsauna mezelf wat op te warmen. Zo had ik mijn laatste week niet echt voor me gezien. Dat masseren is vandaag niet gelukt, hopelijk morgen, maar eerst een nachtje beter slapen.

Vroeg kruip ik onder de wol, de fan aan, maar ik zweet me rot en lig te woelen. Ik word wakker van een plotselinge braakneiging, ren in het donker naar de wc en hoor de harde muziek van een feest ergens. Ik ben gedesoriënteerd, hoef toch niet te spugen, maar voel me ellendig. Als ik dan terug in bed kruip, mijn hoofd op mijn kussen leg en op mijn telefoon kijk voor de tijd, zie ik naast mijn oog in het schijnsel van het licht van mijn telefoon een kakkerlak zitten... als een springveer vlieg ik omhoog, raak bijna verstrikt in mijn klamboe, ren naar buiten en barst in een diep snikken uit. Ik wil naar huis! Ik ben er zo ongelofelijk klaar mee! Ik had nog net gezien dat het pas 23u is, terwijl het voelt als 4u 's nachts. En nu bewoond een kakkerlak mijn bed, die niemand anders dan ik moet opruimen. Weer raap ik al mijn moed bij elkaar, ik begin te beseffen dat de bron van moed onuitputtelijk moet zijn, want anders zat ik allang ergens in de goot. Afijn, met een enorme uithaal met de bezem, terwijl de voordeur opstaat, sla ik een homerun met deze kakkerlak. Nu als een sodemieter de deur dicht, het hele bed controleren, klamboe dicht en appen met Ciska. Na flink uithuilen, besluit ik nu dat ik morgen naar een resort ga. Iets duurs, iets met luxe en vooral een fatsoenlijk bed (ik lig nu al 3 nachten letterlijk op een set springveren) en zonder kakkerlakken! 

De rest van de nacht slaap ik redelijk en de volgende ochtend voel ik me stukken beter. Tas inpakken en daarna bepakt en wel naar Chantima voor mijn laatste massage. Sasha is mijn model en ik doe hard mijn best haar op de juiste wijze, maar vooral in een goede flow, te masseren. Ik vergeet hier en daar iets, maar Chantima corrigeert me maar weinig, Sasha ziet er erg ontspannen uit en geeft me naderhand ook goede feedback. Nog een tikje krachtiger mag het, maar de flow voor helemaal ontspannen zit er super goed in. Geslaagd!

Dan scooter ik naar Loyfa Natural resort en vraag naar hun allerbeste bed. Het kan me niet schelen wat het kost. De jongen achter de balie, eerder een knulletje, ziet me met mijn backpack en denkt toch dat ik een budgetkamer zoek. Dus laat ik mijn tassen staan en besluit met een dame over het resort te lopen om de beschikbare kamers te bekijken. Het gaat me eigenlijk alleen maar om een goed bed. En die vind ik toevallig in een kamer aan het zwembad die tevens uitkijkt over zee, heel naar. Terug bij de receptie is mijn backpack ineens spoorloos, en als ik ernaar vraag weet ook niemand waar die is. Hoezo jullie weten het niet?? Dan blijkt dat mijn backpack waarschijnlijk op transfer is naar de pier, er is net een groep vertrokken namelijk. Mooi is dat, mijn tas al richting huis en ik nog hier. Niet veel later wordt hij netjes afgeleverd in mijn kamer.

Nog even 4 dagen mezelf onderdompelen in een kleine minivakantie voordat ik na 8 maanden eindelijk naar huis mag. Dat mocht natuurlijk heus eerder, en toen wilde ik niet, maar nu het zo dichtbij is, merk ik dat deze laatste week eerder een kwelling blijkt. Zoals voor velen de laatste reisdag van bijvoorbeeld van Zuid Frankrijk terug naar Nederland is. Als die vakantie dan toch voorbij is, wil je helemaal niet meer zo lang in de auto zitten, je wilt er dan gewoon al zijn. Nou dat dus!