Op naar Bangkok!

1 oktober, zoals jullie weten lag ik gisteren ietwat gefrustreerd en laat in bed. In de ochtend wordt ik wakker van Motaz die ineens aan het bellen is. Ik kijk op de klok en ik schrik me rot, mijn wekker is niet afgegaan!!! Shiiiiiit, inmiddels is het kwart over 7 en ik wilde om half  8 op het vliegveld zijn.  Dikke stress. Motaz zijn auto is nog steeds stuk, dus ik vraag hem direct een taxi te bellen. Iets Arabisch hoor ik, het komt goed... Snel een deo douche, ik had zo zin om mijn haren nog ff te wassen.... een banaan eten en mijn tas inpakken (ongelofelijk hoeveel zooi je kan maken in 2 dagen). Het is half 8 en nog steeds geen taxi, Motaz checkt het voor mij. Dit had ik niet helemaal voorgesteld bij laatste avond en ochtend... om kwart voor 8 nog geen taxi. Ter info, ik vlieg om half 10, op zich tijd zat, maar het onbekende van Dubai Airport en waarschijnlijk de enorme afstanden die ik moet afleggen knijp ik hem behoorlijk... 8u eindelijk belt de chauffeur, hij is er. Nog een laatste knuffel van Motaz en daar ga ik!

En dan... file! Het is natuurlijk ochtendspits... ik maak de chauffeur vriendelijk duidelijk dat ik haast heb en hij doet echt zijn best om zo snel mogelijk te zijn. Om half 9 ben ik dan eindelijk op het vliegveld! Snel mijn mail openen voor mijn boardingpass (goddank gisteravond al ingecheckt), blijk ik wifi nodig te hebben... ik vraag hulp, want hij doet het niet, Aaargh. Het is vast duidelijk, ik loop over van stress. De man zegt vriendelijk dat ik mijn bagage gewoon kan afgeven, 'Just show your paspoort'. Oké prima, doe ik. Hierna snel naar de trein, dit ritueel ken ik inmiddels, en op naar de douane. Dit gaat gelukkig snel, de juiste rij gekozen ;). 

Snel nog even op zoek naar een ATM om dollars te halen, soort van ontbijt scoren en plassen. Om 9.15 ben ik bij de gate en hoor ik, 'final boarding time'. Pffiew gered. Ik zit weer helemaal achterin het vliegtuig.  De man naast me woont 6 maanden per jaar in Chiang Mai en heeft daar een ijssalon met yoghurt ijs. Daar ga ik zeker even langs als ik er ben ;). 

De vlucht is prima, wel behoorlijk wat turbulentie. Ik ben doodop, maar wil niet slapen. De uren vliegen letterlijk voorbij, want ik ga gratis 3u vooruit in de tijd. Om 19.30 (lokale tijd) landen we. Ik verlaat als laatste het vliegtuig, want mijn film is nog niet klaar, haha. En zolang niemand zegt dat ik eruit moet, blijf ik lekker kijken. Ondertussen gilt er een soort rookmelder, enorme herrie, maar de stewardessen blijven rustig, dus ik kijk nog even verder. Als de film klaar is (het waren maar 10 min extra hoor) ga ik ook. Blijkt dat de stewardessen dachten dat dat alarm van mij afkomstig was... ehm nee dus. 

Bangkok Airport is weer totaal anders, ik laat het maar over me heen komen en loop achter de rest aan. In het vliegtuig heb ik al een arrival pass gekregen, op naar de douane. Weer enorme rijen, maar zonder problemen mag ik door, mij  tas komt direct op de band en dan is het zover. Hoe in godsnaam kom ik bij het hotel... een stel dat voor mij liep blijkt ook Nederlands en bij de ATM  (toch ook maar Thaise bath halen) raken we aan de praat. Ze blijken ook voor het eerst in Thailand te zij,  geen benul van de valutakoers en te logeren in Rambuttri Village, net als ik dus! Met zijn 3en zoeken we onze weg door de menigte naar de taxi. Genoeg avontuur voor vandaag, we gaan voor makkelijk! Heel fancy staan er allemaal apparaten waar je een kaartje moet trekken en dan naar juiste platform lopen, taxi komt vanzelf. We stappen in en melden waar we heen willen. Nu snap ik de verhalen die je overal leest, en hoewel ik weet dat ik no highway moet zeggen (want dat is veel duurder), en we maximaal 500 Bath voor rit naar centrum moeten betalen, gaat het helemaal mis. De chauffeur rijdt alleen over highway (is tolweg), anders duurt het 2-3 uur ivm files. No highway is no taxi. Oké interessant dit... uiteindelijk worden we het eens over 550 bath totaal. De chauffeur lacht, we zijn waarschijnlijk hartstikke afgezet, na ja dat mag op 1e dag.

Wat een chaos op de weg, en wat een ander uitzicht. We stoppen in een zeer chaotische straat, de chauffeur wijst, die kant op lopen, daar is het... Ram Buttri road  blijkt een schattig straatje, met uiteraard overal kraampjes, maar ook veel lampionnetjes en tuktuks. Inchecken bij het hotel gaat wat rommelig, we moeten direct betalen (dacht dat ik dat al gedaan had, maar goed). Marieke en haar vriend (die van de taxi en ja ook weer zo toevallig zelfde naam), blijken te weinig gepind te hebben, dus even wat geld geleend. We besluiten eerst even op te frissen en dan met zijn 3en wat te eten.

Ik heb een kleine schone kamer op de 4e etage aan de achterkant, helemaal perfect! Snel een koude douche, ik zweet me rot en op naar een restaurantje om de hoek. We genieten van heerlijk Thais en de serveerster probeert ons luid en duidelijk 'dankjewel' in het Thais te leren, Kop coon ka! Inmiddels is het middernacht, bedtijd!