Zon, Zee, Strand en Kerstmuts!!!

20 December: wakker worden met de wetenschap dat de zee zo dichtbij is. Het is 7u en iedereen slaapt nog. Ik sluip de dorm uit en wandel alleen naar het strand. Met elke stap voel ik mijn enthousiasme groeien en dan sta ik ineens op het strand in Thailand! Ondanks dat het bewolkt is geniet ik van het uitzicht, de geur, het geluid... Janine is nog steeds geen ochtendmens, dus tegen 11u zie ik haar pas verschijnen. Ik wil dolgraag op het strand liggen, maar Janine wil graag wat doen, dus huren we een fiets. Dit blijkt niet makkelijk, want er zijn vooral scooters te huur. Als ik dan toch 4 fietsen te huur zie, vragen we er 2, maar we krijgen er maar 1. De rest heeft een lekke band. Ik probeer nog heel behulpzaam aan te bieden om de banden te plakken, maar dat kennen ze hier niet. De fiets is stuk namelijk.... Dus getweeën op 1 fiets, waarbij ik Janine moet voordoen hoe je als een echte Dutchie elegant achterop kan zitten. De German style is namelijk heel ongemakkelijk met aan elke kant een been. Dit avontuur eindigt na 5 min al in een fiasco. Wandelend met de fiets aan de hand zoeken we nog naar een andere fietsverhuur, maar dan druipen we af naar het strand.

We ploffen neer bij een relaxte strandtent om vervolgens in een warme zee te plonsen. De rest van de dag luieren we, ik ben behoorlijk moe na 2 reisdagen, en na een heerlijke powernap op het strand voel ik langzaam de energie terugkomen. Die avond besluiten we ons lekker op te tutten en uit eten te gaan. Ao Nang beach is als een soort Bodrum in Turkije, het gevoel van een luxe vakantie met een volle gezellige boulevard. Verrassend zijn hier heel veel Indo-Italiaanse restaurants en we trakteren onszelf op een heerlijke (veel te dure) pizza en met aanmoediging van de manager Luca een verrukkelijke Mojito! Een pré kerstdiner besluiten we, want Janine vertrekt over 3 dagen naar Maleisië. Diezelfde avond boeken we nog een 7 eilanden snorkel excursie voor de volgende dag.

En alsof het universum aanvoelt dat wij een goede zonnige dag wel kunnen gebruiken, word ik met een stralende blauwe lucht wakker. Mediteren is inmiddels weer een ochtend ritueel geworden en na een ontbijt van gratis toast met jam, worden we rond 10u opgepikt voor de excursie. Met een groep van 6 man, waarin ik de enige Nederlander ben tussen allemaal Duitsers, en de altijd lachende tourguide Hap, vertrekken we in een rooftop longtail boot. Dit klinkt heel wat, maar is niks meer dan het zitten op de overkapping. Hap heeft er zin in en maakt grap na grap en doet hard zijn best alle namen te onthouden. Malika (zoals alle aziaten mij noemen omdat ze de r niet kunnen uitspreken) blijkt ook een bloemsoort te zijn, met rood, roze en wit en heeeeel mooi, aldus Hap! Zodra we zijn vertrokken vraagt hij of iedereen wel kan zwemmen. Ik antwoord met een stalen gezicht van niet, en Hap stikt er zowat in. De toon is gezet, dit wordt een top dag!

We stuiteren over de zee en nu pas zie ik hoe bizar mooi de kustlijn van Thailand is! Met grote rotsformaties en een uitzicht op talloze kleine eilandjes in zee, een paradijs! We starten bij een prachtig strand, Phra Nang, met een helder blauwe zee, vele longtail boot restaurants en een heerlijk strand. Hier blijven we 1,5u omdat de snorkel spullen en bbq voor vanavond nog opgehaald moeten worden. We kletsen, zwemmen, genieten. De Duitse mannen Urgen en Daniel hangen flirterig om ons heen. Urgen heeft deze tour al eens gedaan en blijft zeggen dat het nog mooier wordt, iets wat ik me nog niet kan voorstellen, want dit is al zo prachtig. 

Na een lekkere lunch, waarbij ik de mazzel heb de enige pad thai te hebben ipv gebakken rijst, wachten we op zijn Thais op de bbq en snorkel spullen. En dan komen er 2 Thaise dames en 2 duidelijke ladyboys aan boord, onze koks. Eindelijk tijd om te vertrekken voor het snorkel avontuur.

We varen naar Ko Poda, een klein rots eiland waar je aan soiling climbing kan doen. Dit houdt in, zonder enige vorm van veiligheid jezelf via een lader uit het water hijsen en langs de steile rots omhoog klimmen, om vervolgens in het water te springen. Hap gaat voorop, Danny volgt, maar blijkt te zwaar of te zwak. Ik ben als derde en klim dapper omhoog. Bovenaan de ladder bekruipt me de angst geen idee te hebben hoe ik van de ladder op de rots moet komen. Waar moet je je vasthouden, hoe voorkom je dat je niet uitglijdt en met je hoofd op de rots knalt. Hap komt me te hulp en praat me moed in. En dan sta ik ineens op een ieniemienie richeltje met mijn armen om een soort pilaar heen geslagen op minstens 3 hele meters boven het water. Dat kan iets meer of minder zijn, maar heeeeel hoog! En dan bedenk ik me ineens dat ik dit helemaal niet durf... als versteend sta ik tegen de rots aan, geen idee hoe ik me moet omdraaien, laat staan überhaupt verder omhoog klauteren. Onder me hoor ik enthousiast jump, jump, jump... ook dat nog, de ladder is geen optie, blijven staan lijkt me de meest aantrekkelijke optie, maar de enige weg terug is springen... om tijd te rekken vraag ik of iemand in hemelsnaam een foto wil maken, want ik geloof het anders nooit. En terwijl ik mezelf ruim 20min (kan iets minder zijn) moed in sta te praten, draai ik me uiterst langzaam om. Goede God, dit is nog enger, nu zie ik de afgrond, de diepte. Ik denk dat de mensen in de boot wel 10x opnieuw zijn begonnen met aftellen, voordat ik op tel 3 een enorme kreet slaak en de sprong waag! Dit doe ik NOOIT meer!!

Nog trillend op mijn benen, wat is angst toch een heftig/naar iets, varen we een stukje verder om te snorkelen. Dit is mijn allereerste keer en ik moet even wennen aan het ademhalen door een buis, maar heb de smaak al snel te pakken. We snorkelen onder een rots door en moeten oppassen voor onze hoofd, omdat het water je regelmatig omhoog duwt. Wat is het gaaf om de onderwater wereld zo te zien. Ik kijk mijn ogen uit! Hap wil ons graag naar een nog helderder stuk zee brengen. Dus varen we langs Chicken eiland (jawel in de vorm van een kip, al vind ik het meer een gans) en komen bij een prachtige heldere zee. Vanuit de boot kan je al zo diep naar beneden kijken. En terwijl wij met snorkel en al dobberen in het water, gooit Hap onze lunch resten naar ons hoofd. Ik schrik me rot als er ineens duizenden kleurrijke vissen op me af stormen. Ik word omgeven, ze zijn zo mooi, zo dichtbij dat ik ze kan aaien. En als een stel kleine kinderen roepen we naar Hap, we want more!!

Helaas komt ook aan deze pret een eind en varen we door naar Ko Tub. Een mini eiland met het meest witte strand dat ik tot nu toe gezien heb. Via een zandbank kan je naar een ander eiland wandelen, maar zodra wij aankomen begint het tij net te stijgen. De bbq wordt klaar gezet, wij maken veel te veel foto's en met Danny klier ik met zand en modder in het water. En terwijl de zon langzaam in de zee zakt, ik geniet van heerlijke bbq kip en vers fruit, met mijn voeten in de warme zee, ben ik ultiem gelukkig!

Op de terugweg maken we nog 1 laatste stop om de lichtgevende plankton te zien tijdens het snorkelen. Hiervoor moet het wel echt donker zijn, en met een heldere lucht en bijna volle maan is dat een uitdaging. Hap doet erg zijn best en als 1 van de weinigen ga ik nog een keer de zee in. Wanneer je als een malloot met je armen wappert onder water zie je inderdaad kleine lichtflitsen rond je handen, dat is de plankton. Het doet me denken aan de fee van assepoester met de magische vonken rond haar toverstaf. En dan dringt ineens het besef door dat ik in een immens grote en donkere oceaan lig te dobberen en dat ik waarschijnlijk niet alleen ben. Als een idioot zwem ik terug naar de boot, genoeg voor vandaag!

De volgende dag moet Janine van alles regelen voor haar reis naar Maleisië. Ik ontmoet Erik (nl) in de dorm en we gaan samen naar het strand. Inmiddels heb ik mijn favoriete strandspel gekocht, beachbal! Dat wordt wel meezeulen, maar geen strand zonder een potje beachbal. In de dorm kom ik steeds meer leuke mensen tegen en 's avonds gaan we met Michael (aus) en Nadia (eng) eten bij de nightmarket. Helaas blijkt het meeste eten al op en als ik iets te veel verschillende dingen door elkaar eet, voel ik mijn maag weer protesteren. Ik besluit terug te gaan, even rustig aan en alleen zijn, skypen met Ilse en slapen.

En dan zijn de dagen met Janine alweer voorbij. Het was zo fijn om even een bekende om me heen te hebben. Ik heb weer energie en een positieve ervaring met een dorm! En wanneer ik Janine uitzwaai, loop ik de Duitse Patrick weer tegen het lijf. We zaten samen in de Airport bus op weg naar Ao Nang en hadden een super leuk gesprek, en nu zit hij hier. Hij gaat naar een strandbungalo voor 1 nacht en hoewel ik een uitzoek dagje had bedacht, huur ik toch met Erik en Michael een scooter om naar de Tiger Cave tempel te gaan. Vandaag is het helaas weer flink bewolkt, en dus een prima dag voor wat activiteit. De tocht naar het uitzichtpunt met 1237 traptreden blijkt een giga uitdaging. Uiteraard beginnen we ook op het heetst van de dag en met treden die doen denken aan de trap van een Amsterdamse bovenwoning, wandelen we hijgend naar boven. Het uitzicht is oké, maar de prestatie van het bereiken van de top is het summum. Helaas betekent elke klim omhoog ook een flinke afdaling en hoewel het fijn voelt andere toeristen te zien zweten bij het omhoog klimmen, voelen mijn benen als trillende rietjes zodra we beneden zijn. Snel op zoek naar cola en wat eten!

Die avond leer ik Maxime (nl) kennen, al 4,5 maand op reis door Indonesië, Australië en nu in Thailand. Het einde is in zicht voor haar en binnen no time hebben we een gezellige klik. We gaan samen naar de nightmarket en krijgen ons eten geserveerd in een tuktuk! Stom toevallig blijkt zij vanaf februari in Leiden haar master te gaan doen. Tot laat in de avond kletsen we over van alles en nog wat. Kerst staat voor de deur, zelfs hier in boeddhistisch toeristisch Thailand draaien ze kerstmuziek. Een combi die heel raar voelt. Maar ik krijg er nu ook zin in, ik heb leuke mensen ontmoet en het hostel organiseert een bbq op kerstavond. Wat wil een mens nog meer??

Zon!!!! Volgens Patrick zou het gaan stormen de 24e, maar als ik wakker word en mijn oogmasker af doe (slapen zonder in een dorm is onmogelijk), zie ik een helder blauwe lucht!  Samen met Maxime neem ik een longtail boot naar Railay beach, hier is de film the beach met Leonardo Di caprio opgenomen ooit us een keer... Zodra we aan komen varen, voelt het alsof we in een sprookje zijn beland. Een warm, zonnig, prachtig paradijs! Totaal niet het beeld wat past bij een kerstviering, meer het 'don't you just love summer' gevoel van Olaf. Dit was mijn wens, kerst in mijn bikini, en vandaag worden wensen vervult! Patrick komt ook naar het strand en gedrieën genieten we van zon, zee en strand.

Om 18u nemen we de boot terug en daar wacht ons een gratis bbq met gratis bucket per persoon. Voor degene die niet weten wat een bucket is: een emmer vol rum met cola. Nog nooit heb ik uit een bucket gedronken, laat staan er 1 voor mezelf gehad! De bbq is op zijn Thais, alleen maar kip saté. Dus halen Maxime en ik gebakken rijst, loempia's en pad thai om de hoek en zo bestaat ons kerstdiner uit afhaalmaaltijden met kipsaté en een bucket! Na het eten wandel ik met Patrick naar de zee, even genieten van het uitzicht en de bijna volle maan. Patrick is zo verbrand vandaag dat zijn neus op die van Rudolph the red nose reindeer lijkt. En als ik bij de 7/11 iemand met een rendier haarband zie, is hij de pineut en volgt een hilarische foto! Op de weg terug komen we Maxime tegen en samen met Michael en wat Thaise mensen gaan we stappen in Ao Nang. Daar sta ik in een warm land met een kerstmuts op mijn hoofd, een cocktail in mijn hand keihard mee te zingen met All I want for Christmas van Mariah Carey.

All I want for Christmas...

... feel the love within myself

  ... enjoying the life I'm living right now

    ... send love from my heart to all my friends and family

Liefs Marieke